تاریخ

با McFit، هشت هفته طول می کشد تا احساس قوی تر شود. در یک تی شرت با چکش و داس، می توانید اثر را بلافاصله احساس کنید. اشاره مثبت به تاریخ سوسیالیستی واقعی، چه صرفا فولکلوریستی باشد یا در واقع مفهومی، در زمان حال یک عملکرد اساسی دارد. این حتی چپ های حاشیه ای را قادر می سازد تا در روایت عزم، تمرکز، کارایی، به طور خلاصه: قدرت قرار بگیرند.

اما حتی اعتراف مخالف، در درجه اول تمایل به انجام همه چیز کاملا متفاوت از سوسیالیست های واقعی، دارای عملکردهایی است که فراتر از سطح تجزیه و تحلیل صرفا محتوا منطقی تعیین شده است. حتی قبل از اینکه یک کارگر ازاد شود، یک کشاورز ویران شده در جنوب جهانی امرار معاش پیدا کرده است، نفی مفاهیم سیاسی حزب کمونیست چین، SED و غیره به نظر می رسد یک عمل رهایی بخش و تقریبا اخلاقی است، اگرچه در واقع تنها بدون عواقب در میز دنج در خانه اتفاق افتاده است.

چه اشکال اشاره علاقه مند به سوسیالیسم واقعی در چپ معاصر گسترده است؟ عواقب سیاسی این کار چیست؟ و یک اشاره مناسب و سازنده به تاریخ سوسیالیستی واقعی چه شکلی خواهد بود؟ این پرسشها و سؤالات دیگر در این سخنرانی مطرح خواهد شد.

رودیگر ماتس یک دانشمند علوم سیاسی و مورخ است و گاهی اوقات تجزیه و تحلیل تاریخ سوسیالیسم واقعی و سایر موضوعات چپ را منتشر می کند.

DEFA-Filmkomödie von Erwin Stranka (1989)

دو دانشجوی علوم کامپیوتر و دوستان باید چه کاری انجام دهند وقتی که شما برای انها مبارزه می کنید؟ یکی نظریه پرداز است و دیگری رهبر در اجرای عملی است. با این حال، انها می خواهند تحقیق و توسعه خود را پس از اتمام موفقیت امیز مطالعات خود ادامه دهند. در حال حاضر انها در یک کشور کوچک زندگی می کنند، GDR، جایی که به نظر می رسد همه چیز حل و فصل شده است. با یک نابغه انارشیستی، انها دانشگاه لایپزیگ را فلج می کنند و برای ان به Finsterberg-Dodeleben منتقل می شوند. با این حال، پس از برخی از سردرگمی، این دو مبتکر در نمایشگاه لایپزیگ غالب می شوند. اما تا ان زمان، هنوز چیزهای زیادی برای خندیدن وجود دارد.
این فیلم در پاییز ۱۹۸۹ اکران شد و حتی پس از تحولات اجتماعی در المان شرقی به یک فیلم فرقه ای تبدیل شد، زیرا مخفیانه یا اشکارا شکایات را محکوم می کرد و برخی از اظهارات حتی به کلمات بالدار تبدیل شد.

اصول سیستم اقتصادی GDR

قیام طبقه کارگر در ۱۷ ژوئن ۱۹۵۳ روشن کرد که مالکیت مردم» که قرار بود توسعه سوسیالیستی المان دموکراتیک المان بر اساس ان باشد، متعلق به مردم» نیست، بلکه متعلق به ناممکلاتورا، بوروکراسی سیاسی است که توسط اتحاد جماهیر شوروی نصب شده است. "مالکیت مردم" تنها به صورت اسمی و قانونی وجود داشت. در واقع، عملکردهای اقتصادی مالکیت، مانند تصمیم گیری در مورد اهداف تولید یا نسبت های اقتصادی، مانند انباشت و مصرف، منحصرا توسط نامنه، که هرگز انتخاب نشد، اعمال می شد. با این حال، سیستم اداری مبتنی بر فرماندهی "برنامه ریزی و مدیریت اقتصاد ملی" که توسط اتحاد جماهیر شوروی به تصویب رسید، بین دهه های 1950 و 1980 به طور قابل توجهی مدرن شده بود، اگرچه بر کمبود اساسی سیستم غلبه نکرد: عدم استقلال تولید کنندگان فوری و خصومت مرتبط با نواوری.

برند گرکه مورخ است و به تاریخ المان المان، تاریخ جنبش کارگری و مبارزات صنعتی میپردازد. او به اپوزیسیون چپگرای المان شرقی تعلق داشت و در پایان المان شرقی در چپ متحد» فعال بود. امروز، او، در میان چیزهای دیگر، در "گروه کاری تاریخ جنبش های اجتماعی شرق و غرب" شرکت می کند.

پس از سال ۱۹۴۵، مراکز صنعتی متعددی در قلمرو المان شمالی با یک طبقه کارگر مبارز وجود داشت که اگاهی و تجربه فاشیسم قادر به خاموش کردن ان نبود. هنگامی که کارگران در المان بزرگ المان در ژوئن ۱۹۵۳ اعتصاب کردند، این سنت جنبش کارگری سازمان یافته مستقل بسیار زنده بود. قیام کارگران با شکست به پایان رسید، تانک های شوروی ان را سرکوب کردند، رهبران اعتصاب دستگیر شدند، اعتصابات، جلسات و هر سازمان خودمختار عملا ممنوع شد. این اتحادیه توسط یک اتحادیه کارگری دولتی جایگزین شد، که علاوه بر حزب، باید از اجرای طرح به عنوان بخشی از مدیریت اطمینان حاصل کند. نه تنها خشونت اشکار، بلکه بالاتر از همه این ساختارهای استالینیستی در نهایت منجر به سقوط جنبش کارگری مستقل در المان دموکراتیک المان شد. عجیب است که یک بحث چپ در مورد ماهیت کشورهای "سوسیالیست واقعی"، که در ان طبقه کارگر همیشه جایگاه مرکزی دارد، این را به یک معیار تعیین کننده برای ارزیابی خود تبدیل نمی کند.

رناته هارتگن یک مورخ است و با تاریخ المان المان، به ویژه با زندگی کاری و سازمان اتحادیه های کارگری در GDR سروکار دارد. او به اپوزیسیون چپگرای المان شرقی تعلق داشت و در اکتبر ۱۹۸۹ یکی از بنیانگذاران ابتکار اتحادیههای کارگری مستقل* بود. در سال ۲۰۰۳، او "گروه کاری تاریخ جنبش های اجتماعی" را تاسیس کرد که هنوز هم عضو ان است.

با وجود یک اقتصاد متمایز صنعتی شوروی بر اساس تقسیم کار در دهه ۱۹۵۰، سیستم اقتصادی بسیار متمرکز که در زمان استالین در طول جهش صنعتی شدن ظهور کرده بود، به بحران افتاد. ویژگی های اساسی ان، که شامل فرماندهی منحصر به فرد ستاد دولتی و همچنین برنامه ریزی و حسابداری در واحدهای فیزیکی با ارزش استفاده مانند تن یا متر بود، پس از سال 1945 حتی به کشورهای توسعه یافته تر بلوک شرق منتقل شد. از ان زمان، سوالاتی در مورد اینکه ایا و چگونه "روابط کالا و پول" موجود می تواند برای بهبود منافع شخصی مدیریت شرکت و کارگران "استثمار" شود، تمرکز بحث های اصلاحات بوده است. پس از انکه تلاشهایی که در جریان انقلابهای شورایی در لهستان و مجارستان در سال ۱۹۵۶ برای پیوند دادن اصلاحات در حال انتظار با خودمدیریتی کارگران شرکتها» انجام شد، حزب کمونیست چین اصلاحات اقتصادی تکنوکراتیک را در دستور کار اصلاحات لیبرمن در سال ۱۹۶۲ قرار داد. در GDR، سیستم اقتصادی جدید برنامه ریزی و مدیریت ظهور کرد که در دهه 1970 به یک تازه سازی جدید منجر شد. تنها در بهار پراگ ۱۹۶۸ و ۱۹۸۰/۱۹۸۱ در جریان جنبش همبستگی، تلاش جدیدی برای ترکیب تمرکززدایی سیستم اقتصادی و خودمیریتی کارگران صورت گرفت. هر دو تلاش به طرز خونینی سرکوب شد. برای هر بحث جدید در مورد اقتصاد سوسیالیستی، اگاهی از این بحث ها و تلاش های اصلاحات ضروری است.

برند گرکه مورخ است و به تاریخ المان المان، تاریخ جنبش کارگری و مبارزات صنعتی میپردازد. او به اپوزیسیون چپگرای المان شرقی تعلق داشت و در پایان المان شرقی در چپ متحد» فعال بود. امروز، او، در میان چیزهای دیگر، در "گروه کاری تاریخ جنبش های اجتماعی شرق و غرب" شرکت می کند.

ایده کمونیسم شامل سازماندهی منطقی فرایند تولید اجتماعی بود. با این حال، در سوسیالیسم واقعی، یک دولت عظیم و دستگاه برنامه ریزی تحقق یافته است. نه، نه، این کمونیسم نبود! می تواند شعار باشد. اما چرا ایده ال کمونیسم تحقق نیافت؟ ایا شرایط نامطلوب بود؟ ایا انقلاب و ساختن کمونیسم در ان زمان اشتباه بود و امروز ما بهتر می دانستیم؟ ایا این شکست ریشه در ایده کمونیسم داشت؟

اگر میخواهید پاسخی پیدا کنید، ابتدا باید بفهمید که بازیگران در سال ۱۹۱۷ و در سالها و دهههای بعد برای چه چیزی تلاش میکردند، با چه مشکلاتی مواجه شدند و اقتصاد اداری مرکزی چگونه به وجود امد. ایا این شکل تحقق اقتصاد کمونیستی محسوب میشد یا موقتی بود؟ ایا هدف یک روش تولید تقاضا محور بود؟ ایا مشارکت کارگران یک هدف بود؟ ایا کالاها و پول باید لغو شود؟ این سوالات و سوالات مشابه در کارگاه با استفاده از مثال GDR مورد بحث و بحث قرار خواهد گرفت. سخنران به صورت انلاین به کارگاه می پیوندد و توسط یک مدیر در سایت پشتیبانی می شود.

هانس گیسلر فورلان، متولد سال 1979، در لایپزیگ بزرگ شد و در سال 2018 کتابی در مورد این موضوع منتشر کرد (انجمن مردم ازاد. ایده و واقعیت اقتصاد کمونیستی)، در حال حاضر به عنوان یک معلم المانی در برزیل و گاهی اوقات به عنوان یک ناشر ازاد کار می کند.

GDR چه بود، زندگی پس از مرگ ان چیست، ایا چنین زندگی پس از مرگ در منحصر به فرد وجود دارد؟ سهم من به دنبال تشریح ماهیت خاص یک سیستم حکومت و جامعه است که بدون حضور اتحاد جماهیر شوروی وجود نداشت. با این وجود، GDR بیش از یک مستعمره شوروی بود. تا کنون، فرصت های طبقات و اقشار محروم برای پیشرفت و مشارکت در زندگی عمومی ارائه شده است، اما زندگی خود را کنترل کرده است. این از یک ماموریت ضد فاشیستی به وجود امد، اما فضای کمی برای دموکراسی ضد فاشیستی ارائه داد. به دلایلی مارکسیسم را مورد استناد قرار داد و باید به شدت گفت که اصول اساسی کار سیاسی مارکس و انگلس، لیبکنشت و لوکزامبورگ را جعل کرد. بنابراین ظهور GDR با تناقضات مداوم ان در یک دیدگاه تاریخی قرار می گیرد که سوالات جدیدی را به کسانی که بعدا متولد شده اند تحمیل می کند.

پروفسور دکتر ماریو کسلر، متولد 1955 در ینا، عضو ارشد مرکز تاریخ معاصر لایبنیتس در پوتسدام است. کار او بر تاریخ یهودستیزی، یهودستیزی اروپایی و روابط بین انها و همچنین تحقیقات تبعید تمرکز دارد. 30 کتاب و چند صد مقاله در مورد این موضوعات و سایر موضوعات به زبان المانی و انگلیسی نوشت. او در دانشگاه پوتسدام، دانشگاه یشیوا در نیویورک تدریس کرده است و استاد مهمان در بسیاری از دانشگاه های دیگر، به ویژه در ایالات متحده امریکا بوده است.

با استفاده از سوابق شخصی و اسناد، Wühlen داستان خواهران فرانتس و کریس را می گوید. دوست مشترک انها انا تلاش می کند تا نوت بوک های مارپیچی، نوت بوک ها و گزارش های درمانی را که او را ترک کرده اند، نظم دهد.

این سه زن در دهه ۱۹۸۰ در استان ساکسون به دنیا امدند. مادر انا از لهستان به عنوان یک کارگر قراردادی به GDR امد. فرانتس و کریس تحولات سیاسی را در سال 1989 به عنوان یک caesura خانوادگی تجربه کردند. در حال حاضر، هر سه در لبه شکستن جدید هستند: روش های جایگزین و متزلزل زندگی انها به طور فزاینده ای تهدید می شود.

از گزارش ها و نامه ها، تحقیقات در مورد دوره تحول و پخش رادیویی، Wühlen یک ارشیو ادبی در مورد طرح های فمینیستی در ان زمان و در حال حاضر، در GDR و حال حاضر، پانک و روانپزشکی جمع اوری می کند. به این ترتیب، مسئله داستان سرایی فمینیستی را صریح می کند و جستجو برای شکلی از برخورد با تاریخ را مستند می کند که به نظر می رسد با ادعاهای تفسیری نیروهای اجتماعی غالب اشغال شده است.

کارولین کرال، نویسنده، بخشی از مجموعه سرمقاله مجله PS: Anmerkungen zum Literaturbetrieb / Politische Schreiben و کتابفروشی جمعی در لایپزیگ.

ایده ال کمونیستی در GDR این بود که ساختارهای قدرت سنتی را معکوس کند و به کارگران کنترل کار و ابزار تولید را بدهد. اما این قدرت در نهایت در دست SED بود. این اختلاف بین ایدئولوژی و واقعیت این سوال را مطرح می کند که کارگران چگونه با درگیری برخورد می کنند، در حالی که نیازهای خود را با دستورالعمل های حزب مطابقت نمی دهند. این سخنرانی با استفاده از خاطرات تیپ و متون پروسایی، بررسی می کند که چگونه این تناقض بر اگاهی کارگران تاثیر می گذاشت.

جین فرانک در برلین زندگی میکند.

مرکز شهر چمنیتس Chemnitz City Centre

داستان در مورد Chemnitz معمولا از یک شهر غیر جذاب، "موش خاکستری" در میان شهرهای ساکسون است. این تور شهر از طریق مرکز شهر می خواهد این تصویر را کمی اصلاح کند، می خواهد برخی از مرواریدهای شهر را درخشش دهد.
Chemnitz همیشه یک شهر طبقه کارگر بوده و بوده است و این برای انها شکل دهنده بود. در Chemnitz شما همچنین می توانید هر دو قلعه بارون دزد قرون وسطی با گنجینه مربوط به افسانه ها و یکی از بزرگترین مجموعه های هنری هنر قرن بیستم را پیدا کنید. همچنین برخی از ویژگی های معماری برای تحسین در مرکز شهر Chemnitz وجود دارد.

ازادی تحمیلی دولت از خانواده هسته ای بورژوایی در المان المان، از جمله ادغام زنان در سیستم اموزشی و زندگی کاری، ایجاد اشکال بازتر روابط و همچنین حقوق ازدواج و طلاق کمتر سفت و سخت (در مقایسه با FRG) و امکانات مراقبت از کودکان خوب می تواند به درستی به عنوان اقدامات رهایی بخش موفق در نظر گرفته شود. با این حال، این "ازادی زنان از بالا" این واقعیت را پنهان نمی کند که زنان جوان علیه "انطباق و خستگی" شورش کردند (Knabe 2024)* و همچنین توجه را به مشکلات اجتماعی و زیست محیطی در سوسیالیسم GDR جلب کرد. در طول دهه ۱۹۸۰، زنان بیشتری نیز در صحنه های جوانان یا در هنرمندان مخالف و گروه های اعتراضی فعال شدند. در این کارگاه توجه ویژه ای به این بخش از "GDR از پایین" خواهد شد و اثار زنان قاطعانه ردیابی خواهد شد و مقاومت و نفوذ انها زمینه سازی خواهد شد.

* Andrè Knabe (2024) at PodCast Musi* Sociology (S2E4)

جانا گونتر، پروفسور دکتر، علوم اجتماعی، EH Darmstadt، تمرکز: نابرابری اجتماعی، جنبش های اجتماعی و نظریه فمینیستی کلاسیک.

در GDR، حقوق برابر برای زنان بخشی از دلیل دولت بود. درک سوسیالیستی از رهایی بر اساس اشتغال زنان بود. با وجود اقدامات متعدد سیاسی زنان، نسبت جنسیتی پدرسالارانه همچنان وجود داشت. تناقضات بین برابری تبلیغ شده و شرایط واقعی در اواخر دهه 1970 بیشتر و بیشتر اشکار شد. در واکنش به سیاست راکد و حتی عقب مانده زنان، یک جنبش زنان غیر دولتی در GDR ظهور کرد که به طور انتقادی وضعیت واقعی زنان تحت سوسیالیسم واقعی را بررسی کرد.

در این کارگاه، ما می خواهیم از مثال ساکسونی برای مقابله با جنبش غیر دولتی زنان، بازیگران، موضوعات و شبکه های ان استفاده کنیم. گروههای زنان از فمینیسم و رهایی چه میفهمند؟ تعهد جنبش زنان در شرایط دیکتاتوری به چه معناست؟

دکتر جسیکا باک تاریخ قرون وسطی و مدرن را در دانشگاه لایپزیگ مطالعه کرد. با بورس تحصیلی از بنیاد فدرال برای ارزیابی مجدد دیکتاتوری SED، او دکترای خود را در "جنبش زنان در المان شرقی" به پایان رساند. Aufbruch-Revolte-Transformation in Leipzig 1980-2000". پایان نامه او جایزه پایان نامه GenderConceptGroup TU Dresden را در سال 2019 دریافت کرد و توسط Mitteldeutscher Verlag در سال 2020 منتشر شد. او از سال 2016 دستیار تحقیقاتی در ارشیو زنان دیجیتال المان بوده است. در سال 2023، با حمایت بنیاد Weiterdenken Heinrich Böll-Saxony e.V.، مطالعه او "کنترل سرنوشت. سقط جنین در ساکسونی از سال 1945 تا 1990

وضعیت حقوقی برای لزبین ها و همجنسگرایان بین دهه های 1950 و 1990 در FRG و GDR به شدت متفاوت بود: GDR عملا پیگرد قانونی به اصطلاح اعمال همجنسگرایانه در میان بزرگسالان را در اوایل دهه 1950 متوقف کرد. در سال ۱۹۵۰، GDR به نسخه قدیمی پاراگراف ۱۷۵ بازگشت و در نهایت ان را به طور کامل در سال ۱۹۶۸ حذف کرد، در حالی که FRG ماده ۱۷۵ را تا سال ۱۹۹۴ لغو نکرد، در حالی که نسخه نازی را حفظ کرد. سایش تا حد زیادی امکان پذیر و بدون مجازات بود، در حالی که هنوز هم در FRG امروز جرم است.

اگر چه وضعیت قانونی برای افراد LGBTQI * در GDR بسیار رهایی بخش تر بود، در عین حال زندگی و زندگی روزمره انها عمدتا نامرئی بود. تا به امروز.
از انجا که ادبیات در GDR به طور خاص از زندگی روزمره، رویاها و ترس های لزبین ها، همجنسگرایان و افراد کوییر می گوید، ما می خواهیم در کارگاه به زندگی افراد LGBTQI * در GDR نزدیک شویم.

Franziska Haug به عنوان یک فوق دکترا در پروژه "ادبیات و فرهنگ های کوییر تحت سوسیالیسم" در ادبیات GDR کوییر کار می کند. او پایان نامه دکترای خود را در مورد رابطه بین کار و جنسیت در ادبیات و فرهنگ پاپ نوشت. زمینه های تحقیقاتی دیگر او ماتریالیسم، مارکسیسم، مطالعات جنسیتی و یهودستیزی است. او بخشی از مجموعه "DiasporaOst" مستقر در فرانکفورت است.

در این سخنرانی، ابتدا می خواهم مروری بر سرکوب چپ های ضد استبدادی در رژیم سوسیالیستی دولتی المان شرقی از سرکوب بقایای جنبش کارگری ضد استبدادی از دوران وایمار در منطقه اشغالی شوروی، تا ممنوعیت فرهنگ های جایگزین جوانان در دهه 1960، تا سرکوب چپ جدید پس از 1968 ارائه دهم.
پس از ان، ما می خواهیم با هم بحث کنیم که چه دلایلی حزب و رهبری دولت برای این مسیر سرکوبگرانه داشته است و چه عواقب طولانی مدت این تاریخ سرکوب برای جنبش ما و تحولات المان شرقی داشته و هنوز هم دارد.

به عنوان بخشی از سخنرانی، من همچنین بروشور را ارائه خواهم داد ... عناصر خصمانه منفی ..." منتشر شده توسط اپوزیسیون چپ Renate Hürtgen، Bernd Gehrke و Thomas Klein در سال 2019.

کنستانتین بهرندز یک عضو اتحادیه کارگری است، از زندانیان اجتماعی و سیاسی حمایت می کند و با تاریخ جنبش ها در المان شرقی سروکار دارد.

TBA

در سالهای اول پس از فروپاشی المان دموکراتیک المان، تصویر ان از خود به عنوان یک "دولت ضد فاشیستی" نقش کلیدی در بحث در مورد شخصیت و مشروعیت ان ایفا کرد. مدافعان ان ضد فاشیسم را به عنوان یک سنت نمونه که ارزش حفظ دارد، در نظر می گرفتند، در حالی که طرف مخالف سعی داشت ان را با صفت هایی مانند "ابزاری"، "فرمان" یا حتی "نامشروع" تخریب کند. با این حال، محتوای اصطلاح خیره کننده "ضد فاشیسم"، معمولا کم و بیش نامشخص باقی می ماند. در مقابل، هدف این سخنرانی نشان دادن ریشه های تاریخی تصویر ضد فاشیستی از خود در GDR است. علاوه بر تجربه مقاومت کمونیستی علیه سوسیالیسم ملی، مفروضات اساسی جامعه شناختی و تاریخی-فلسفی مارکسیسم ارتدوکس به همان اندازه مهم است که صورت های فلکی سیاسی و روابط قدرت به سرعت در حال تغییر قبل از 1933 و در طول جنگ سرد مهم است. در نهایت، شخصیت پیچیده ضد فاشیسم GDR از یک طرف و از سوی دیگر به طور فزاینده ای ایستا به این واقعیت کمک کرد که تاثیر اجتماعی گسترده ان در طول عمر GDR کاهش یافته است و پس از 1989/90 به سرعت به بی اهمیت تبدیل شده است.

کریستف کلاسن مورخ و محقق در بخش "تاریخ معاصر رسانه و جامعه اطلاعاتی" در مرکز لایبنیتس برای تاریخ معاصر پوتسدام (ZZF) است.

این که ایا GDR یک "دولت ضد یهودی" بود، هنوز موضوع بحث های بحث برانگیز و عاطفی امروز است. با این حال، هر دو محکومیت پتو و تبرئه پتو اغلب با انگیزه سیاست تاریخی و از دست دادن هسته موضوع - انتقاد تحلیلی مبتنی بر یهودستیزی در GDR. در پس زمینه خشم مداوم یهودستیزانه در بخش هایی از طیف چپ - به ویژه از 7 اکتبر - ارزیابی مجدد متمایز و انتقادی تاریخ "چپ" و ایدئولوژی های ان مهم تر از همیشه است. این کارگاه نشان خواهد داد که خشم یهودستیزانه در المان غربی توسط دو منبع ایدئولوژیک تغذیه شده است: از یک طرف، ایدئولوژی حمایت از دولت مارکسیسم-لنینیسم و ضد امپریالیسم مرتبط با ان نزدیک به الگوهای فکری یهودستیزانه بود. از سوی دیگر، این چهره های فکری ضد یهودی ساختاری با خشم ضد یهودی جامعه المان پس از ناسیون ال سوسیالیست (شرق) ترکیب شده بودند که پردازش نشده بودند، سرکوب شده بودند و بنابراین همچنان تاثیر داشتند. در بخش دوم کارگاه، تاثیر گفتمان ها و شیوه های یهودستیزانه در المان بر کسانی که تحت تاثیر قرار گرفته اند و عواقب انها که تا به امروز ادامه دارد، بر اساس گزیده ای از متون نویسندگان یهودی از GDR مورد بحث قرار خواهد گرفت.

دکتر Anja Thiele یک محقق ادبی در دانشگاه Friedrich Schiller Jena است. او در درجه اول در مورد ادبیات المانی-یهودی، و همچنین یهودستیزی و گفتمان های یادبود در ادبیات تحقیق و تدریس می کند. در مارس 2024، پایان نامه او "The Shoah in the Literature of the GDR" توسط Winterverlag منتشر شد.

"Asociality" در رواج است. این کلمه در سخنرانی عمومی، در رسانه ها و حتی در علم استفاده می شود. این همیشه به معنای کاهش ارزش و محرومیت از افرادی است که ظاهرا به دلیل ویژگی های خاص "متعلق" نیستند. به ندرت پرسیده می شود که چه چیزی در پشت این کلمه است.

این یه رسمه تا همین اواخر، کسانی که تحت ناسیونال سوسیالیسم به عنوان "غیر اجتماعی" مورد ازار و اذیت قرار می گرفتند، از جمله کسانی بودند که به عنوان قربانیان نازی شناخته نمی شدند. اما ساخت و ساز از کسانی که تحت تاثیر قرار به عنوان یک گروه شده است به الزامات مربوطه از زمان در تضاد با تصویر خود را اقتباس شده است. اقدامات توانبخشی عمدتا پس از سالهای ۱۹۴۵ و ۱۹۸۹ ناموفق بود، زیرا ننگ هم در حافظه و هم در منابع هنوز هم تاثیر دارد، که می تواند در GDR با معرفی پاراگراف ضد اجتماعی در سال ۱۹۶۸ دیده شود. در انجا انها (همچنین) از نمونه اتحاد جماهیر شوروی پیروی کردند، جایی که به اصطلاح "انگل" و "کولی ها" از پایان قرن نوزدهم مورد ازار و اذیت قرار گرفته بودند. تعامل پیچیده بین مقامات سرکوبگر، پلیس، قوه قضائیه و MfS، با مقامات رفاه و "جمعیت" به عنوان یک شبکه عمودی و افقی انتساب تا به امروز تار باقی مانده است. هر دو زبان اعمال قدرت و نمایندگی عمومی در گفتمان معاصر معمولا یک کنگلومرا غیر قابل انکار از انتساب های گروهی را با توجه به شکل "غیر اجتماعی بودن" فرض می کنند. بنابراین، این اصطلاح به عنوان یک مفهوم منبع باید برای عملکرد مشخص و کلی ان مورد بررسی قرار گیرد و با اظهارات پراکنده خود بازماندگان و فرزندان مرتبط شود. در این کارگاه، ما زندگی بازماندگان متعلق به گروه سینتی و کولی را بر اساس منابع نمونه ردیابی خواهیم کرد و در مورد ساختار ننگ "غیر اجتماعی بودن" تامل خواهیم کرد.

دکتر کاترینا لنسکی در وین در مورد "غیر اجتماعی بودن" در قرن های 19 و 20 کار می کند. او پایان نامه دکترای خود را در مورد تاریخ دانشگاه های GDR در زمینه امنیت دولتی با استفاده از مثال FSU Jena نوشت و هماهنگ کننده تحقیق و مطالعه در گروه اموزش تحقیقاتی "GDR و دیکتاتوری های اروپایی پس از 1945" در ینا بود. از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۱، او ارشیو تاریخ معاصر تورینگن »ماتیاس دوماشک» را ساخت، ارشیوی از GDR که در سال ۲۰۱۱ جایزه ارشیو تورینگن را دریافت کرد. قبل از سال 1989، او متعلق به نمایشگاه GDR در برلین بود. نشریات متعددی در مورد فرهنگ جوانان، علوم و دانشگاه ها، "غیر اجتماعی بودن" و سینتی در GDR، در میان دیگران، را می توان در اینجا یافت.

هنگامی که بلشویکها در سال ۱۹۱۷ در روسیه به قدرت رسیدند، این کار را با این فرض انجام دادند که انقلاب انها تنها اولین انقلاب در میان بسیاری خواهد بود. پس از تحولات جنگ جهانی، انها مطمئن بودند که کارگران کشورهای صنعتی پیشرو قدرت را به دست خواهند گرفت و به کمونیسم روسیه کمک خواهند کرد، که به اصطلاح "خیلی زود" امده بود. تا ان زمان، مهم است که همبستگی بین المللی را تمرین کنیم و اقدامات خود را به دیدگاه های انقلاب جهانی وابسته کنیم. موضعی که نه تنها در رهبری حزب، بلکه در میان فعالان در سطح مردمی محبوب بود، امید انقلاب جهانی به سرپوش گذاشتن بر مشکلات خود کمک کرد. با این حال، این اجماع به سرعت لغو شد: انقلاب جهانی تحقق نیافت، نقش پیشگام موقت پرولتاریای روسیه به شوونیسم روسیه محور تبدیل شد و "انترناسیونالیسم" در اتحاد جماهیر شوروی استالینیستی به درون تبدیل شد، که به عنوان "دوستی بین مردم" با روسیه به عنوان "برادر بزرگ (مردم)" درک می شد. چگونه و چرا این اتفاق افتاد؟ در این کارگاه، ما در مورد این موضوع بحث خواهیم کرد و با برخی از متون منبع در مورد پذیرش و شیوه های انتبرالیسم در جامعه اولیه شوروی برخورد خواهیم کرد.

Gleb J. Albert استادیار تاریخ مدرن عمومی و اروپای شرقی در دانشگاه لوسرن (سوئیس) است. تحقیقات او بر تاریخ اوایل اتحاد جماهیر شوروی و جنبش کمونیستی بین المللی و همچنین تاریخ دزدی نرم افزار و استفاده از کامپیوتر در دهه های 1980 و 1990 تمرکز دارد. در سال 2017، او کتاب "کاریزمای انقلاب جهانی: انتاسیونالیسم انقلابی در جامعه اولیه شوروی 1917-1927" را منتشر کرد. ترجمه انگلیسی: Haymarket Books 2024).

ما به زودی متن توضیحات را ارائه خواهیم داد.

کاست، سر و صدا و هنر در خرده فرهنگ قبل از سقوط دیوار

در هر دو طرف خط رویارویی جنگ سرد، صحنه هایی از صداهای مستقل توسعه یافت که در کاست ها در خود توزیع می شد. در حالی که در غرب این یک هیجان DIY بود، در شرق هیچ وسیله دیگری برای خرده فرهنگ وجود نداشت و حتی اولین تکثیر غیرقانونی بود.

در پایان دهه هفتاد، صحنه ای توسعه یافته بود که در ازمایش، چند رسانه ای یا اجرایی کار می کرد، اما افراط گرایی را با پانک تجربه کرد. رانده شده توسط خستگی، مجهز به زمان زیادی و عاری از محدودیت های اقتصادی و یا امکانات، انها بدون اگاهی از محصول کار می کردند و تقریبا هرگز منتشر نشدند. تنها باز شدن جزئی با شروع درد و رنج سیستم در اواسط دهه هشتاد شرایط عمل را تغییر داد.

الکساندر Pehlemann از لایپزیگ، ناشر مجله Zonic و چندین کتاب ویژه Zonic در مورد خرده فرهنگ شرق، موضوع را با صداها، فیلم ها و تصاویر ارائه می دهد.

خواندن و گفتگو با هنریک گیرکه

زیرزمینی هرگز یک استراتژی نبود، حداقل نه پانک زیرزمینی. این مستی، نیروی عنصری و یک جشن غیر اخلاقی از حواس بود، که برای ان پرداخت می شود زیرا هیچ چیز به دولت نمی دهد.
Tanz den Kommunismus تنها گروه های پانک را به تصویر می کشد که در غیرقانونی بودن فعال بودند و به طور مداوم با وظیفه طبقه بندی دولتی با غریزه بازیگوش که در مورد اجازه اهمیتی نمی دادند، مقابله می کردند. به منظور بازتولید صداهای یک ضد فرهنگ در اشعار، کافی نیست که خود را به کار از طریق تاریخ گروه محدود کنید. پرتره های فردی تلاش پرشور برای ایجاد یک کالیدوسکوپ است که منعکس کننده باند از طریق خود و همچنین از طریق محیط فرهنگی و اجتماعی و فرهنگی خود را.

هنریک گیریک، متولد 1964 در برلین Prenzlauer Berg، در انجا زندگی می کند. نویسنده، سردبیر و صاحب گالری. 1981-82 خواننده گروه پانک برلین شرقی The Leistungsleichen. 1985-89 سردبیر نسخه های مستقل و جزوات سامیزدات (Caligo، Autodafé، Art. 27، Braegen) و همچنین نویسنده دیگر نسخه های مستقل (Anschlag، Ariadnefabrik، Liane، Verwendung و غیره). 1990 - بنیانگذار انتشارات Druckhaus Galrev. از سال 1997 او همچنین به عنوان یک دی جی تحت نام دوم نیک Sleazy فعال بوده است. 2004 Alfred Döblin Scholarship of the Academy of Arts Berlin. از سال ۲۰۰۵ به بعد، او کتاب ها، نشریات، نمایشگاه ها، تولیدات رادیویی و یک فیلم مستند در مورد موضوع خرده فرهنگ در GDR منتشر کرده است. 2010 تاسیس Staatsgalerie Prenzlauer Berg. از سال 2019 سردبیر نسخه رکورد "tapetopia - GDR Undergroundtapes". 2021 Alfred Döblin Scholarship of the Academy of Arts Berlin. بورس تحصیلی ادبیات 2022 در Künstlerhaus LUKAS / Ahrenshoop. 2024 سی و یکمین کارمند قلعه Beeskow.

این تور بر توسعه شهری و معماری کارل مارکس اشتاد / Chemnitz از دهه 1950 به بعد روشن می شود. سه تجدید نظر در طرح های بازسازی، دیدگاه های جسورانه برای ایجاد یک شهر سوسیالیستی مدل و تاثیرات اروپایی مورد بحث قرار گرفته است. توجه ویژه ای به مجموعه ای از مناطق در هر دو طرف Brückenstrasse، که تحت قانون بنای یادبود محافظت می شود، پرداخت می شود. هیچ جای دیگری در اروپا مدرنیته سوسیالیستی به این اندازه قابل مشاهده نیست. توسعه محور اصلی دوم، جاده ملل، مدل خود را در Lijnbaan Rotterdamm داشت. اما Stadthalle با Stadthallenpark، که در سال 1974 افتتاح شد، و هتل بلند نیز به شکل دادن به منظره شهر کمک می کند. علاوه بر معماری مدرن، معماری مدرن از سال 1990 با درخشش فراتر از مرزهای ساکسونی توسعه یافته است. این تور همچنین با چالش های گذشته و فعلی برنامه ریزی شهری سروکار دارد.

نوربرت انگست، متولد 1983 در کارل مارکس اشتاد، 2000-2003 اموزش حرفه ای در ساخت بتن مسلح، مطالعات بعدی در مهندسی عمران و معماری منظر. از سال 2014 معمار منظر و مدیر پروژه برای یک دفتر برنامه ریزی سوئیس. انتشارات در مورد موضوع توسعه شهری / مدرنیسم شرقی: منطقه مسکونی "فریتز هکرت" - ساختمان در ابعاد جدید (2019)؛ جنوب Chemnitz - عکس های هوایی از هشت دهه (2020)؛ Matrix Moderne I Ostmoderne: Chemnitz und die Ostmoderne: eine formatde Epoche (2023)؛ هکرت تحول (از تابستان 2024).

در سال 1990، معماری در GDR به طور گسترده ای به عنوان "معماری بدون معماران" در نظر گرفته شد، همه چیز "اسلب" بود - ساخت و ساز مسکن انبوه صنعتی با فروپاشی همزمان شهرهای داخلی مترادف با شکست GDR شد. روح زمانه مدرن و نئوتاریست برای "تخریب" قبل از زمان GDR برنامه ریزی شده بود، در بهترین حالت با احترام به ساختمان های ساخته شده در طول سیاست ساخت و ساز "سنت های ملی" (1950-1955). "قانون کمک به بدهی قدیمی" خصوصی سازی سهام مسکن شهرداری را صادر کرد، "کاهش شهرها" منجر به تخریب عمومی انها شد. بیش از سی سال پس از اتحاد مجدد المان، مقایسه سیستم را می توان در المان شرقی انجام داد. اگر ما در مورد استراتژی های مطلوب ساخت و ساز پس از GDR بپرسیم، تاریخ معماری ان نیز دوباره سازماندهی می شود. دیگر نمی توان ان را فقط از پایان ان تصور کرد. این کارگاه از شما دعوت می کند تا مراحل تاریخ معماری و معماری GDR، ماموریت اجتماعی ان، پایه های مادی و فنی و درک در حال تغییر معماری را تعیین کنید.

پس از کار در مدیریت و سیاست (مرکز نمایشگاه های هنری، وزارت فرهنگ، رئیس دفتر فرهنگی Prenzlauer Berg، مشاور شهر ساختمان در برلین-میته، سناتور فرهنگ و علوم در برلین)، توماس فلیل از سال 2007 به عنوان یک مورخ معماری و ناشر ازاد کار کرده است، او از سال 2007 تا 2022 بنیاد هرمان هنسلمان را رهبری کرد و از سال 2021 عضو اکادمی هنر برلین بوده است.

"نوشتن، همجنسگرا بودن، کمونیست بودن" چیزی است که رونالد شرنیکاو می خواهد در تمام عمرش انجام دهد.

به عنوان یک کودک، او GDR را ترک می کند - پنهان در صندوق عقب با مادرش - اما او همیشه به عقب کشیده می شود. "منطقه" به محل اشتیاق او تبدیل شد: نه یک ارمانشهر، بلکه یک مکان مشخص که در نهایت او را قادر می سازد تا زندگی خود را به عنوان یک نویسنده زندگی کند. بر خلاف برلین غربی، جایی که او از صحنه و زندگی شبانه لذت می برد، اما نمی تواند یک اپارتمان پیدا کند و باید با مشاغل متزلزل زندگی کند.
در سال ۱۹۸۶، سرانجام به او اجازه داده شد تا به تحصیل ادبیات در لایپزیگ بازگردد و مدت کوتاهی قبل از سقوط دیوار برلین، دوباره شهروند المان المان شد. با تلاش فراوان، او کار ماموت خود را "افسانه" تکمیل می کند، که در ان خدایان به برلین غربی می ایند تا کمونیسم را معرفی کنند.

ما به ویژگی رادیویی یک ساعته "Die Schönheit" گوش می دهیم، با متون و صداهای اصلی منتشر نشده از Schernikau و همراهانش. پس از ان با دو نویسنده صحبت خواهیم کرد.

یوهانا تیرنتال تهیه کننده رادیو است و با Audiokombinat جمعی خود و برای WDR و Deutschlandradio در مورد فرهنگ و سیاست اجتماعی کار می کند.

ریچارد Pfützenreuter یک نمایشنامه نویس در Neue Bühne Senftenberg است. برای سالها، کار تئاتر ازاد او در اطراف () GDR، انحلال ان و انچه باقی مانده است، در حال چرخش است.

لئو کوفلر، که گاهی اوقات به عنوان یک مارکسیست اتریشی و گاهی اوقات به عنوان یک مارکسیست غربی توصیف می شود، در سال 1947 از تبعید در سوئیس به منطقه اشغالی شوروی مهاجرت کرد. کوفلر پایان جنگ و سوسیالیسم ملی را به عنوان امکان سوسیالیسم دموکراتیک تفسیر کرد. رهبری SED در زاکسن-انهالت پیش بینی حرفه ای دانشگاه برای او، غالب در برابر کمیته های دانشگاه قدیمی با habilitation کوفلر در MLU هاله و در نتیجه تلاش برای تحکیم قدرت خود را در دانشگاه و همچنین. با این حال، به زودی، او خود را در معرض شیدایی پاکسازی خود یافت.

موضوع اختلافات بین کوفلر و فیلسوفان کادر، مسائل مارکسیستی-روششناختی بود که هر دو حزب ارتباط بالایی با توسعه سوسیالیسم داشتند.
کوفلر با وجود افترا توسط SED نه می خواست GDR را ترک کند و نه به انتقاد از خود تسلیم شد. تنها زمانی که او (ظاهرا) از دستگیری خود هشدار داده شد، او در پایان سال 1950 GDR را ترک کرد.

پس از یک ورودی مختصر در مورد زندگی کوفلر و پایه های تفکر مارکسیستی او، در مورد کوفلر در GDR و گرایش های اصلی انتقاد او از استالینیسم، ما متنی از کوفلر را با هم خواندیم. پس از ان می توانیم سوالات زیر را مورد بحث قرار دهیم، به عنوان مثال: انتقاد او از استالینیسم از یک طرف چیست و از سوی دیگر در منطقه اشغالی شوروی / GDR با چه چیزی مشکل داشت؟ چه چیزی می توانیم از کوفلر در مورد GDR و استالینیسم یاد بگیریم؟ چه چیزی می توانیم از کوفلر درباره تفکر مارکسیستی و سوسیالیسم چپ بین سال های 1945 و 1950 یاد بگیریم؟

جانیکا اشمیت در حال مطالعه تاریخ در ینا است.

نقد و سانسور در سوسیالیسم واقعی

از دیدگاه امروز، منافع فرهنگی-سیاسی GDR در ادبیات خود اغلب به عنوان نقطه نظر یک اکتروی محدود کننده دیده می شود که می خواست هنر و ادبیات را به خط برساند و انتقاد را ممنوع کند. چنین دیدگاهی از لحاظ تاریخی درست نیست. جنبه دیگر قلدری مقامات، ارزیابی مجدد اهمیت ادبیات در شرایط عملی بود. GDR نقش مهمی را به ادبیات در ساخت خود نسبت داد. دقیقا همین بود که جذابیت خود را برای نویسندگان اشکار کرد. دهه ۱۹۵۰ با روحیه خوشبینی، به ویژه در ادبیات، برای کمک به ساختن یک المان سوسیالیستی ضد فاشیستی که در سیاست جهانی مهم بود، مشخص شد. البته سانسور نه تنها با به اصطلاح "پلنوم روشن برش" در سال 1965 اغاز شد، بلکه پروژه را از ابتدا و از ابتدا با بیشترین شدت همراه کرد. با این وجود، نویسندگان مانع نشدند، در روح کنفرانس های بزرگ بیترفلد، انها نسخه خود را از جامعه ای که قادر به رضایت به "ادبیات ورود" اوایل دهه 60 بود، ایجاد کردند. صرف نظر از ممنوعیت ها، نویسندگان با انتقاد خود از واقعیت ساخت و ساز اجتماعی، عمدتا با عزم راسخ برای زیر سوال بردن پروژه تحت هیچ شرایطی، مبارزه می کردند. تلاش برای کنار امدن بدون شک بود. نویسندگان به همین ترتیب نگران بودند که SED این تلاش را تایید نکند، اما تنها تقسیم غیر قابل قبول در ان را درک و تایید کرد. همان حیرت پس از ان به سرعت به امید تبدیل شد زمانی که Honecker دستورالعمل های فرهنگی-سیاسی را تغییر داد و او قول داد که دیگر "تابو" را در زمینه هنر نشناسد - امیدی که توسط دولت با تبعید بیرمن در سال 1976 رد شد. از ان زمان به بعد، نویسندگان برای به رسمیت شناختن به عنوان صداهای انتقادی مبارزه کردند، که انها را به عنوان تحسین امیز "مخالف" در غرب به دست اورد و سوء ظن خصومت با دولت در شرق را تایید کرد. هنرمندان به صورت گله دار از GDR بیرون رانده شدند. تعداد بسیار کمی به رغم این همه سرکوب داوطلبانه باقی ماندند.

در این 30 سال، رابطه نویسندگان با GDR بسیار اساسی تغییر کرد. برای درک این موضوع، کافی نیست که به داده های کلیدی سانسور نگاه کنیم. در عوض، باید روشن شود که حکم دولت به ادبیات شامل چه چیزی است و بر اساس ان استانداردهای سانسور ادامه دارد. نویسندگان دقیقا چگونه این ماموریت را درک کردند و چه انتقادی از سوسیالیسم واقعی ایجاد کردند؟ پس از "Wende" در سال 89، مردم سر خود را از وابستگی بسیاری از نویسندگان که در GDR باقی مانده بودند و یا خروج خود را به عنوان "تبعید" درک می کردند، تکان دادند. اما این وابستگی به چه ایده اجتماعی بود؟

اندریا یگر، استاد ادبیات مدرن و معاصر المان در دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ از سال 2002 تا 2022، تحقیق و انتشارات به ویژه در مورد ادبیات GDR، تبعید نویسندگان از GDR و ادبیات پس از تحولات سیستم در سال 1989.

در شعری که در ان شاعر و
کمونیست های کوییر Ronald M. Schernikau (1960-1991)، ما می خواهیم با شما جرات کنیم سعی کنیم به ژانری نزدیک شویم که فقط در سطح بی اهمیت به نظر می رسد، هم از نظر زیبایی شناسی و هم از نظر اجتماعی-تحلیلی. در یک جلسه گوش دادن، ما می خواهیم در ارتباط صمیمی و در عین حال سیاسی انتخاب شده "Zonen" با هم برخورد کنیم. ما می خواهیم موسیقی پخش کنیم، تاریخ و داستان های مربوط به ان را به اشتراک بگذاریم و در مورد ان با شما صحبت کنیم. در انجام این کار، ما از متن Schernikau "Über Schlager in der DDR" از سال 1983 الهام گرفته ایم - از جمله رژه Schlager و ضبط انچه که ما قابل توجه است. در میان دیگران، پترا زیگر و "Abend in der Stadt" بخشی از حزب هستند، زیرا ما در درجه اول علاقه مند به ارمانشهرهای رسمی ناگفته و فمینیستی GDR از یک طرف و رویکردهای سیاست مسکن ان از سوی دیگر هستیم.

دوباره کمونیسم چطور؟

توسط و با: رابین و ساشا، علاقه مندان به نوشتن زنان در GDR و حق شهر به طور کلی.